Menu
Philippus de Monte werd in 1521 in Mechelen geboren. Als kind zong hij in het koor van de Sint-Romboutskathedraal. Het is daar dat hij ook zijn eerste muzieklessen kreeg.
Wanneer hij vooraan in de 20 was, trok hij, zoals tal van andere componisten uit deze streek, naar Napels, waar hij al snel een reputatie opbouwde als zanger, muziekleraar en componist.
Na een vrij korte tussenstop in Rome in 1554 in dienst van kardinaal Orsini, reisde hij door naar Engeland. Daar kwam hij in contact kwam met de beroemde Engelse componist William Byrd, en werkte hij aan het hof van de Engelse koningin Mary, toen zij getrouwd was met de Spaanse koning Filips II. Dit was niet helemaal naar zijn zin, omdat het koor voornamelijk uit Spanjaarden bestond, en dus keerde hij in 1558 naar Italië terug.
Tussen 1568 en 1583 was hij Kapellmeister aan het hof van de Habsburgse keizer Maximiliaan II in Wenen. Door enkel de beste musici aan te trekken, bouwde hij op enkele jaren tijd de muziek kapel van het Weense hof uit tot één van de meest gerenommeerde van Europa.
In 1683, nog steeds in dienst van de Habsburgers, verhuisde hij naar Praag, waar hij, 20 jaar later, op 4 juli 1603 zou overlijden.
Reeds tijdens zijn leven was de Monte beroemd doorheen gans Europa en gold hij als een bijzonder productief componist. Hij componeerde 40 missen en een 260-tal andere sacrale werken. Het leeuwendeel van zijn immense oeuvre wordt uitgemaakt door zijn madrigalen, waarvan hij er maar liefst 1100 publiceerde in 34 boeken, waarvan er enkele verloren zijn gegaan.
Zijn oudere composities hebben vaak iets experimenteels, waarbij hij sterker de nadruk legde op de tekst. In zijn recenter werk, echter, neigt de Monte meer naar eenvoud en maakte hij meer gebruik van homofone texturen. Als dusdanig evolueerde zijn stijl van progressief naar conservatief, in de omgekeerde richting van onder meer Monteverdi, en liet hij de evolutie van de late renaissance naar de barok stijl aan zich voorbijgaan.
(Bron: Wikipedia)