Edward Elgar (1857-1934)

De Britse componist sir Edward Elgar, werd geboren op 2 juni 1857 in Lower Broadheath, net buiten Worcester. Hij was het vierde van zeven kinderen van William Elgar en Ann Greening. 

Vader William was violist en pianostemmer en hij had ook nog een winkel partituren  en muziekinstrumenten. Het was echter vooral Edward’s moeder, de dochter van een landarbeider, die erop stond dat haar zoon zich bekwaamde in de kunsten, en dan vooral in de muziek.

Zijn eerste formele muzieklessen zou Elgar pas in krijgen wanneer hij 20 was, toch begon hij al op jonge leeftijd met het schrijven van eigen werk. Hoewel we kunnen veronderstellen dat zijn vader hem hierin begeleidde, beschouwde Elgar zichzelf wanneer het op muziek aan kwam vooral als een autodidact. Hij verslond muziekboeken en leerde zichzelf daarbij verschillende instrumenten bespelen. Volgens sommige biografen was dit in het voordeel van de componist, die daardoor veel gemakkelijker aan sommige  heersende dogma’s kon ontsnappen en zijn eigen stijl kon ontwikkelen.

De weg naar de faam

Voor zijn eigen stijl liet Elgar zich tijdens zijn reizen in Parijs en Leipzig in het begin van de jaren 1880 vooral inspireren door muziek van Robert Schumann, Johannes Brahms, Richard Wagner en Anton Rubinstein. In tussentijd bekwaamde hij zich verder als muzikant, componist en coach voor zijn collega’s door te spelen in een lokaal ensemble. Ondanks zijn tamelijk gebrek aan een formele muziekopleiding, nam hij ook leerlingen. Onder hen bevond zich Caroline Alice Roberts met wie hij later zou trouwen. Het huwelijk tussen Elgar en Alice was echter zodanig tegen de zin van Alice’s ouders -Elgar was op dat ogenblik niet alleen een eerder onbekende muzikant, hij was ook nog eens katholiek!- dat ze Alice onterfden. 

De doorbraak voor Elgar begon kort na zijn huwelijk, in de loop van de jaren 1890. Beetje bij beetje bouwde hij zijn reputatie als componist -voornamelijk voor koren- op en kwam hij in de aandacht van een aantal prominente critici. Waar de commentaren van de critici aanvankelijk eerder beleefd waren dan enthousiast, kwam het grote succes in 1899 bij de uitvoering van de Enigma Variations in Londen. Zelf omschreef Elgar ze als een reeks variaties, waarbij het enigma in een terugkerend thema zat dat doorheen het geheel onopgemerkt blijft.

Drie jaar later raakte hij met zijn Land of Hope and Glory de patriottische snaar van heel wat Britten, wat wellicht een rol heeft gespeeld in de adelijke titel die hem in juli 1904 werd verleend.

Edward Elgar
Edward Elgar circa 1900

Sir Edward Elgar zelf aan het werk als dirigent bij de opnames van één van zijn meest befaamde werken, Land of Hope and Glory.

Ook internationaal ging het Elgar voor de wind. Hij reisde verschillende keren naar de Verenigde Staten, onder meer als dirigent of om een ere-doctoraat in ontvangst te nemen. Zijn Symfonie nr. 1 werd zowel in Engeland als in de Verenigde Staten, Oostenrijk en Rusland zeer warm ontvangen. Ook zijn Viool Concerto was een groot succes, maar zijn Symfonie nr. 2 werd beduidend minder gewaardeerd.

In de loop van de jaren ’20 begon het succes van Elgar echter wat te tanen. Hoewel nog steeds erg geliefd, was er toch steeds minder vraag naar nieuw werk van zijn hand. 

Na het overlijden van zijn vrouw Alice viel de componist daarenboven in een leemte en had hij steeds minder zin om nog veel nieuwe werken te produceren. 

De laatste jaren van zijn leven kenden een heropflakkering van zijn activiteit en zijn populariteit. Hij zette zich al verschillende jaren in om opnames te maken op plaat, een technologie die op dat ogenblik nog heel nieuw was. 

In oktober 1933 kreeg hij de diagnose van terminale kanker. Hij overleed op 23 februari 1934 en werd langs zijn geliefde Alice begraven.

Meer lezen ...

(Bron: Wikipedia)