Menu
Andreas Pevernage was een Vlaamse renaissance polyfonist en werd in 1542 of 1543 geboren in Harelbeke.
Over zijn jeugd en zijn muzikale vorming is weinig tot niets bekend, maar het wordt soms aangenomen dat hij tijdens zijn jeugd zanger was in een kerk in Kortrijk.
De eerste sporen van zijn muzikale activiteit vinden we rond zijn 20ste, wanneer hij zangmeester in de Sint Salvatorskathedraal in Brugge werd. In 1564 werd hij zangmeester en kapelaan in de Onze Lieve Vrouwekerk in Kortrijk. Vijf jaar later trad hij toe tot de Sint-Ceciliagilde, genoemd naar de patroonheilige van de muzikanten.
In 1577 sloeg de katholieke Pevernage met zijn gezin op de vlucht voor de calvinisten die de stad hadden ingenomen. Hij vestigde zich in Antwerpen, maar werd datzelfde jaar opnieuw zangmeester in Brugge, tot de calvinisten ook die stad innamen.
Het was pas wanneer het Spaanse leger Antwerpen in 1584 opnieuw innam, dat Pevernage opnieuw aan de slag kon. Hij werd zangmeester van de Antwerpse Onze Lieve Vrouwekathedraal, belast met het opnieuw opbouwen van de muziekbibliotheek die door de geuzen was vernield. Hij overleed in 1591 en werd in deze kathedraal begraven.
Van Pevernage’s oeuvre zijn 235 cantates bewaard gebleven, waarvan ongeveer de helft sacraal. Dat sommige van zijn seculiere cantates geschreven werden in opdracht van lokale edelen, toont aan dat Pevernage ook in adelijke kringen graag gehoord werd.
Sommige van zijn motetten ‘stonden model’ voor enkele beeldmotetten, gravures van vaak bijbelse taferelen waarop een partituur centraal staat.
Daarnaast componeerde hij tal van Franse chansons en vloeiden er verschillende Italiaanse madrigalen van zijn hand. Madrigalen waren vaak oudere gedichten die op muziek werden gezet.
In de loop van de tweede helft van de 16de en het begin van de 17de eeuw waren ze doorheen Europa ook heel populair. Het mag dan ook niet verbazen dat Pevernage’s muziek tot ver buiten de streek waar hij leefde klonk.
(Bron: Wikipedia | Foto: Rijksmuseum Amsterdam)