Menu
Johann David Heinichen werd op 17 april 1683 geboren in het stadje Krössulln nabij Weissenfels. Zijn vader Michael had muziek gestudeerd aan de Thomasschule in Leipzig en was naast dominee in Johann David’s geboortestad ook cantor in het Saksische Pegau. Wanneer de muzikale aanleg van Johann David al op zeer jonge leeftijd duidelijk werd, lag het voor de hand dat ook hij naar de Thomasschule zou gaan.
Aan die school studeerde hij bij Johann Schelle en kreeg hij later ook klavecimbel onderricht van Johann Kuhnau. Daar leerde hij zijn leeftijdsgenoot Christoph Graupner kennen.
Net zoals andere muzikanten van zijn tijd, zoals Telemann en Händel studeerde hij ook rechten. Tussen 1706 en 1709 werkte hij als jurist in Weissenfels, en schreef tussen alle juridisch werk door een aantal opera’s voor de Opera van Leipzig. Al die tijd onderhield hij ook nauwe contacten met zijn collega’s musici.
Op zijn 27ste, in 1710, trok hij naar Venetië, dat toen als één van de hoofdsteden van de muziek in het algemeen en de opera in het bijzonder gold. Daar ontmoette hij componisten als Antonio Lotti en Antonio Vivaldi. Zijn verblijf in Venetië definieerde Heinichen’s stijl als een unieke combinatie van Duitse, Franse en Italiaanse barok.
Bij zijn terugkeer naar Duitsland, gaf Heinichen enige tijd muziekonderricht aan de vorst van Anhalt-Köthen, voor wie hij ook componeerde. Tijdens zijn verblijf in Venetië had Heinichen prins Augustus III van Polen ontmoet, dankzij wie hij kapelmeester in Dresden werd. Onder zijn leiding werd het hoforkest van Dresden één van de beste orkesten van Europa.
Al enige jaren ziek, overleed hij op 16 juli 1729 aan tuberculose. Heel wat van zijn werk ging verloren tijdens de bombardementen van Dresden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sinds de jaren ’90 van de 20ste eeuw wordt wat resteert van zijn werk regelmatig uitgevoerd.
(Bron: Wikipedia)