Menu
De Duitse componist Johann Hermann Schein werd op 20 januari 1586 geboren in Grünhain in Saksen. Zijn vader Hieronymus was leraar en dominee en overleed op 60-jarige leeftijd, toen Johann Hermann amper 7 jaar was. Na de dood van Hieronymus verhuisde het gezin naar Dresden, waar de jonge Schein sopraan werd in het koor van de keurvorst van Saksen. Tijdens zijn jaren in het koor studeerde hij muziek onder de begeleiding van de kapelmeester van het hof.
In 1603 schreef hij zich in aan de universiteit van Leipzig, maar besloot muziek en menswetenschappen te gaan studeren aan de Pforta school, waar hij in 1607 zou afstuderen. Daarna keerde hij terug naar de universiteit van Leipzig waar hij gedurende 4 jaar rechten zou studeren. Toch bleef muziek zijn voornaamste bezigheid en in 1615 werd hij kapelmeester in Weimar.
In 1616 kreeg hij de zeer gegeerde post van Thomaskantor in Leipzig met de opdracht om de koren van 2 kerken te dirigeren en onderricht in Latijn en muziek te geven.
Intussen groeide ook Schein’s reputatie als componist van zowel de sacrale muziek die hij voor de Thomaskirche schreef, als van profane muziek. Door zijn sterke interesse in de muzikale innovaties van de Italiaanse barok, werd hij, samen met Praetorius en Schütz, één van de eerste componisten om deze nieuwe stijl te introduceren in Duitsland.
Voor 1617 trouwde hij met Sidonia Hoesel. Met haar kreeg hij 6 kinderen vooraleer ze in 1624 overleed. Ten laatste in 1627 was hij hertrouwd met Elizabeth Von Der Perre, die hem nog 4 kinderen schonk, waarvan de laatste postuum. De meeste van zijn kinderen overleden voor ze hun eerste verjaardag zouden vieren en slechts enkele schijnen hun kinderjaren overleefd te hebben.
Johann Hermann Schein overleed op 19 november 1630 in Leipzig op 46-jarige leeftijd.
Tijdens zijn korte leven was Schein een uitermate productief componist. Hij bracht verschillende volumes uit met daarin honderden liederen. In tegenstelling tot Schütz, met wie hij goed bevriend was, componeerde Schein niet alleen (zo goed als) uitsluitend sacrale muziek, en is zowat de helft van zijn publicaties gewijd aan profane muziek. De overgrote meerderheid van zijn publicaties beslaat vocale muziek. Er is slechts één volume met instrumentale muziek van zijn hand gekend. Doorheen al zijn composities weerklinkt de barokstijl, een voorbeeld dat door latere generaties componisten gevolgd zou worden.
(Bron: Wikipedia, Britannica, Ancestry)