Menu
Music for the Royal Fireworks is een orkestrale suite die Georg Friedrich Händel in 1749 componeerde in opdracht van koning George II ter gelegenheid van het einde van de Oostenrijkse Successieoorlog en de ondertekening van het Verdrag van Aken in 1748.
Samen met Water Music behoort deze suite tot één van de bekendste en meest geliefde instrumentale werken van de componist.
De productie van deze suite werd van meet af aan geplaagd door tal van problemen. George II wilde een werk dat uitsluitend met martiale instrumenten gespeeld zou worden. Blaasinstrumenten en slagwerk, dus, zeker geen strijkinstrumenten. Dit was helemaal niet naar de zin van Händel, wat resulteerde in een conflict tussen de componist en de hertog van Montagu, die optrad als tussenpersoon met de koning. Uiteindelijk moest Händel toegeven, en schreef hij het werk voor 24 hobo’s, 12 fagotten en een contrafagot, 9 trompetten, 9 hoorns, 3 paar timpanen en zijtrommels. Händel zou echter Händel niet zijn als hij, kort na de première van de originele versie, geen tweede versie uit zou brengen waar verschillende blazers door strijkinstrumenten werden vervangen!
Ook de repetities verliepen niet volgens de wensen van de componist en dat had alles te maken met de locatie. Waar de première van het werk voorzien was in Green Park, werd beslist van de generale repetitie plaats te laten vinden in de Vauxhall Gardens. Meer nog, er werd beslist om publiek -tegen betaling- te laten op deze generale repetitie.
Music for the Royal Fireworks: HWV 351
Genre: Suite
Componist: Georg Friedrich Händel
Compositiejaar: 1749
Première: Londen, 27 april 1749
Overigens waren de repetities zelf ook niet helemaal vlekkeloos verloren. Zo verloor een soldaat die instond voor het afvuren van kanonnen, zijn hand. Het was een voorbode voor de ongelukkige première, die op 27 april 1749 plaats vond. Het minste probleem was dat de regen een deel van het vuurwerk nat had gemaakt waardoor het niet degelijk afgeschoten kon worden.
Erger werd het, wanneer één van de paviljoenen vuur vatte. De kledij van een dames in het publiek, schoot in brand door een verdwaalde vuurwerkpijl. terwijl ook twee soldaten verblind en een derde doof werden door vuurwerk dat op de verkeerde moment ontplofte.
De muziek zelf, daarentegen, werd door het publiek zeer goed ontvangen, en heeft in de loop van de jaren nooit aan populariteit ingeboet. De triomfantelijke, feestelijke sfeer die Händel met zijn Music for the Royal Fireworks weet op te roepen, maakt de suite ook nu nog geschikt voor feestelijkheden waarbij het vuurwerk -al dan niet spreekwoordelijk- mag knallen.
Een suite is een geheel van verschillende aansluitende muziekstukken, en dat is voor Music for the Royal Fireworks niet anders. Daar waar een suite in origine echter vooral gericht was op muziekstukken waarop gedanst werd, was de band tussen muziek en dans in Händel’s tijd verbroken. Toch blijven de stukken vaak namen dragen zoals Bourrée of Minuette, die nog verwijzen naar de dansen waar zij vroeger aan verbonden waren.
De Royal Fireworks beginnen met een majestueus en triomfantelijk klinkende Franse Ouverture, een stijl die tijdens de barokperiode zeer geliefd was. Een statig adagio leidt de ouverture in, en gaat over in het vuurwerk van het allegro. Tijdens het lentement wordt de toehoorder een moment van rust geboden, maar dan barst het vuurwerk opnieuw los tijdens het allegro dat de ouverture afsluit.
De suite gaat verder met het Bourée, gevolgd door La Paix, een largo dat de vrede na de Oostenrijkse Successieoorlog symboliseert. Na de oorlog komt de vreugde van het allegro La Réjouissance, waarna de suite wordt afgesloten met twee minuetten.
De suite vormt als dusdanig een mooi aaneensluitend geheel, dat bij de toehoorders alleen maar een feestelijke sfeer kan oproepen.
(Bron: Wikipedia)