Dietrich Buxtehude (ca. 1637-1707)

Over de precieze geboorteplaats en -datum van de Deens-Duitse organist en componist Dietrich Buxtehude bestaat tamelijk wat onzekerheid. Hij was een zoon van Johannes (Hans Jensen) Buxtehude en Helle Jespersdatter. Johannes was afkomstig van het stadje Oldesloe, dat op dat ogenblik deel uit maakte van het Deense koninkrijk. Het feit dat Dietrich Denemarken als zijn geboorteland beschouwde, zou er kunnen op wijzen dat hij in de geboortestreek van zijn vader geboren zou kunnen zijn. Toch wordt vaak Helsingborg, dat nu deel uitmaakt van Zweden, als mogelijke geboorteplaats aanvaard. Dit is, minstens voor een deel gebaseerd op het feit dat het daar was dat we de jong-volwassen Dietrich voor het eerst als organist tegenkomen.

In zijn overlijdensakte uit 1707 wordt vermeld dat Buxtehude 70 jaar geworden is. Hoewel dergelijke leeftijdsindicaties in overlijdensaktes uit die tijd met een korreltje zout moeten genomen worden, wordt hierdoor vaak aangenomen dat hij in 1637 geboren zou zijn. Het enige wat effectief zeker is rond de geboorte van Buxtehude is dat deze omstreeks 1637 gesitueerd kan worden in een gebied dat op dat ogenblik bij Denemarken hoorde.

Organist en componist

Er is weinig tot niets bekend over de muzikale opleiding van Dietrich Buxtehude. Wellicht was het zijn vader Johannes, zelf organist in de St-Olafskerk in Helsingør, die instond voor het muziekonderricht van zijn zoon. Dit lijkt bevestigd te worden door het feit dat Dietrich’s eerste gekende betrekking die van organist was in Helingsborg in 1657 en 1658. Twee jaar later, in 1660 komen we de jonge Buxtehude tegen als organist in Helsingør, een post die hij tot  1668 zou betrekken.

Eind 1667 overleed Franz Tunder en kwam zijn post van organist in de Marienkirche in Lübeck vrij. Deze post was niet alleen zeer gegeerd omdat de kerk over twee orgels beschikte, maar ook omdat er heel wat prestige én vrijheid aan gekoppeld waren. In 1668 verhuisde Buxtehude naar Lübeck en trouwde er met Anna Margareta Tunder, de dochter van zijn voorganger. Hoewel het huwelijk, zoals in die tijd niet ongebruikelijk was, een onderdeel was van de voorwaarden om Tunder op te volgen, werden er 7 of 8 kinderen uit voort. Naar het einde van zijn eigen leven, meer dan 30 jaar na zijn eigen huwelijk, zou Buxtehude naar zijn potentiële opvolger precies dezelfde voorwaarde stellen. 

Buxtehude ging verder in de voetsporen van zijn voorganger en bouwde in de loop van de jaren een zeer sterke reputatie op, als organist maar ook als componist. Als opvolger van Tunder nam hij ook de avondconcerten over, die zijn voorganger had opgezet, en die, na een grondige reorganisatie in 1673, een trekpleister werden voor tal van musici uit diverse locaties, zelfs tot een eeuw na de dood van Buxtehude. 

Buxtehude genoot in Lübeck een vrij sterke onafhankelijkheid, die componisten van de generaties na hem, aanmoedigde om ook meer hun eigen weg te banen. Als dusdanig waren niet alleen zijn muziek maar ook zijn werkwijze en status een belangrijke inspiratie voor componisten als Bach, Händel en Telemann.

Dietrich Buxtehude
Het enige schilderij dat met zekerheid Buxtehude voorstelt, dateert uit 1674.

Buxtehude overleed, omstreeks 70 jaar oud, op 9 mei 1707 in Lübeck, waar hij het grootste deel van zijn loopbaan heeft geleefd en gewerkt.

Hoewel hij voornamelijk bekend is omwille van zijn composities voor orgel, bestaat een belangrijk deel van zijn oeuvre uit vocale werken in diverse stijlen. Dat we hem vooral als orgel-componist kennen heeft er onder meer mee te maken dat het vooral zijn vele orgelwerken waren die het eerste in een catalogus werden samen gebracht. 

Naast koor- en orgelmuziek componeerde hij ook, weliswaar in mindere mate, kamermuziek.

Van de oratorio’s die hij schreef zijn enkel de libretto’s bewaard, maar de muziek is helaas verloren gegaan. Toch wordt aangenomen dat zijn oratorio’s model hebben gestaan voor gelijkaardige werken van zowel Bach als Telemann. Hoewel een deel van zijn werk verloren is gegaan, is zijn invloed op zijn tijdgenoten en de generaties na hem echter onmiskenbaar.

(Bron: Wikipedia)

Jan Melaerts

Jan Melaerts (°1961) ontwikkelt zijn muzikale vaardigheden aan de Jeugdmuziekschool “Ward De Beer” in Antwerpen, waar hij later leraar en directeur wordt. Hij studeert blokfluit, oude muziek, en koor aan het “Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium” in Antwerpen en volgt koordirectie bij Wolfgang Gönnenwein. Met ruime koorervaring bij verschillende ensembles, waaronder “Audite Nova” en “Currende,” richtte hij in 1980 het “Antwerps Madrigaalkoor” op en dirigeerde het tot 1987. Sinds 1988 leidt hij vol overgave het koor Melpomene. Als docent was hij 35 jaar verbonden aan de Antwerpse “Hiberniaschool” en dirigeerde hij diverse koren, waaronder “VoKem” in Schilde. Jan Melaerts heeft ook freelance gezongen bij oude muziek-ensembles en koren in binnen- en buitenland.

Melpomene Antwerpen

In 1986 zag Melpomene Antwerpen het levenslicht en onder de bezielende leiding van dirigent Jan Melaerts, die sinds 1988 aan het roer staat, groeide het uit tot een hoog aangeschreven koor. Zowel het repertoire als de kwaliteit van het koor blijven gestaag evolueren, waarbij de focus in de loop der jaren volledig is verschoven naar a-capella-muziek uit de Renaissance en Vroegbarok. Het koor heeft zijn muzikale vleugels uitgespreid met talloze concerten, zowel binnen België in verschillende steden als daarbuiten, met memorabele optredens in steden als Venetië, Rome en Barcelona.

Elise Christiaans

Elise Christaans werd tijdens haar studies op moderne contrabas al heel snel gepassioneerd door de uitvoering op historische instrumenten. Door een meer als 10-jarige nauwe samenwerking met Sigiswald Kuijken in zijn orkest La Petite Bande en met Jos van Immerseel in Anima Eterna, heeft ze het barokke tot klassiek-romantisch repertoire verkend, in zowel orkest als solistische bezetting. Haar muzikale activiteiten nu gaan in vele richtingen uit, van heel vroege muziek, met ensembles zoals B’rock, Il Gardellino, Zefiro Torna tot het hedendaagse repertoire met onder meer het Ictus ensemble en Spectra.

Michel Boulanger

Michel Boulanger is free-lance musicus en actief op de internationale concertpodia met ensembles als La Petite Bande, Orchestre des Champs Elysées, Anima Eterna, Il Fondamento, Il Gardellino, B’Rock e.a. In kamermuziekverband trad hij op in Europa, Brazilië, de V.S. en Japan en is hij te horen op diverse CDs waaronder de opnames van het Schubert Strijkkwintet en de pianokwartetten van Mozart met het Quatuor Kuijken. Hij neemt regelmatig deel aan dans-, theater-, en improvisatie-projecten.In 2003 richtte hij samen met Daniel Tanson TRAFFIK THEATER op met het doel kwaliteitsvol muziektheater voor kinderen te maken. Hij creëerde en speelde de muziek in Roodkapje (2004), Het Muzikale Huis, Peterke D.(2007), Wanja, een Wintersprookje (2008), Ding Dong,Toktoktok! (2020), De Prinses op de erwt (2022). In 2016 initieerde hij het het socio-cultureel project TRAFFIK KLASSIK. Dit collectief wijdt zich aan het opsporen en integreren van vergeten kamermuziekrepertoire uit de 18de en 19de eeuw in een vernieuwende, inclusieve concertpraktijk.

Manuela Bucher

Manuela Bucher is gespecialiseerd in oude muziek en speelt altviool, vedel en blokfluit. Met
deze instrumenten reikt haar interesse van zeer oude tot nieuwe muziek, langs muziektheater en sociaal geëngageerde concertervaringen. Naast kernlid van B’Rock Orchestra is ze regelmatig te gast bij andere ensembles zoals A Nocte Temporis, Les Muffatti, Transports Publics, Vox
Luminis en Bach Plus. Met haar eigen ensemble Traffik Klassik zet ze zich in om kamermuziek naar een divers en kwetsbaar publiek te brengen. Ze is actief in haar Brusselse wijk Vorst met initiatieven als Balcons Sonores en Cour Klassiek, een reeks atypische concerten in de publiek ruimte. Manuela speelde altviool en blokfluit in “The Six Brandenburg Concerto” een samenwerking tussen danscompagnie Rosas en B’rock Orchestra onder leiding van Amandine Beyer, waarbij ze een van de solopartijen in het zesde concerto vertolkte. Op de vedel vervoegde ze onlangs ook een andere Rosas-productie “En Attendant”. Ze onderricht blokfluit en consort aan de academies van Etterbeek en Anderlecht.

Ellie Nimeroski

De Canadese violiste Ellie Nimeroski studeerde aan de McGill University in Montreal. Ze was lid van Arion en regelmatig te gast bij Clavecin en Concert, La Bande Montréal Baroque en Tafelmusik. Een residentie aan de Cité Internationale des Arts in Parijs bracht haar in 2014 naar Europa. Ze woont nu in Brussel en speelt met Anima Eterna en B’Rock. Ellie is te horen op verschillende cd’s van het label Ricercar. ‘La Belle Vielleuse’, een opname door ensemble Danguy met Tobie Miller (draailier) ontving lovende kritieken. Een project met 18e eeuwse franse duo’s voor vielle en viool staat in de stijgers. En met ensemble Clematis nam ze recent de voltallige 5 tot 8 stemmige sonates van David Pohle op. Haar thesis ‘A Bow’s-Eye View: Perspectives from a Violinist at the Workbench’ onderzoekt de ontmoeting tussen F.X. Tourte en G.B. Viotti in het Parijs van 1780. Ze is masters research supervisor aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag.

Madoka Nakamaru

De Japanse violiste Madoka Nakamaru toonde haar talent als jonge violiste door op 16-jarige leeftijd het Kanagwa concours te winnen en voerde later het vioolconcert van Mendelssohn uit in 2005 met het Leipzig Chamber Orchestra in Japan en oogstte veel lof. Onder de talloze vioolsolorecitals die ze heeft gespeeld, werd haar vioolsolotournee in België en Japan in 2016 bekroond om haar originaliteit en duizelingwekkende virtuositeit. In 2018 bracht ze samen met Wouter Dekoninck een Bach-CD uit met “Sechs Sonaten für Violine und obligates Cembalo”. In 2023 werd haar vioolsolo CD met composities van Wouter zeer lovend ontvangen: de CD kreeg maar liefst 5 sterren en werd uitgeroepen tot “De Keuze van Klara”. Ook in de Japan kwam de CD op de radio. Ze is actief bij verschillende ensembles waarmee ze optreedt doorheen Europa en Japan, en verleent haar medewerking aan radio-, cd- en tv-opnames in binnen- en buitenland.

Wouter Dekoninck

Wouter Dekoninck is titularis-organist van het prachtige historische Penceler-orgel (1714) van de Sint-Geertruikerk in Leuven. Hij specialiseerde zich voor orgel bij Reitze Smits (NL) en voor klavecimbel bij Kris Verhelst (BE) aan het Lemmensinstituut in Leuven. Hij volgde talloze masterclasses in binnen- en buitenland. Hij won verschillende prijzen als concertorganist en componist en concerteert nu solistisch op orgel en klavecimbel doorheen Europa en Japan. Daarbij combineert hij de literatuur voor beide instrumenten vaak met eigen transcripties, composities en improvisaties. Hij verleent vaak zijn medewerking als solist of continuospeler aan talrijke instrumentale en vocale ensembles. Hij ontving een Gouden Label voor de creatie van zijn Grosse Messe 1739 Fûr Bach und Luther. De CD “Wachet auf” van violiste Madoka Nakamaru met composities voor soloviool van Wouter kreeg 5 sterren in De Standaard en kreeg het kwaliteitslabel De Keuze van Klara.

Als organist, klavecinist en  componist is Wouter ook verbonden aan de kunstacademie van Halle en de academie voor muziek en woord van Sint-Agatha Berchem waar hij toegewijd zijn muzikale passies doorgeeft aan de jonge generatie.

Lies Wyers

Lies Wyers legde zich toe op de viola da gamba bij Philippe Pierlot aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Ze studeerde ook barokcello bij Alain Gervreau.

Lies is voor concerten en opnames onder meer verbonden aan Vox Luminis o.l.v. Lionel Meunier, Scherzi Musicali o.l.v. Nicolas Achten en het Huelgas Ensemble o.l.v. Paul Van Nevel. Om het gambarepertoire voor publiek te brengen richtte ze mee het duo Allred op.

Marieke Vos (350x350x144) bis

 Marieke Vos is violist en medestichter van Kapellmeister. Ze behaalde masters in viool, barokviool en kamermuziek aan de LUCA Hogeschool Campus Lemmens te Leuven en volgde masterclasses in binnen-en buitenland. Ze is verder actief in o.a. Le Pavillon de Musique, B’Rock, BachPlus, Scherzi Musicali en Musica Gloria, en geeft vioolles in het Conservatorium Leuven. Ze bespeelt een viool van L. Maussiel uit ca. 1730, Neurenberg.

Denis Roosen

Denis Roosen is klavecinist/organist en artistiek bezieler van Kapellmeister. Hij behaalde masters in orgel, klavecimbel en kamermuziek aan de LUCA Hogeschool Campus Lemmens te Leuven en volgde masterclasses in binnen-en buitenland.

Hij is actief als solist, continuospeler, begeleider en als leraar in Academie Beringen en Kunstacademie Zaventem. Hij bespeelt een klavecimbel van Volker Platte, naar Ioannes Ruckers (1624).

Orlan Ghekiere

Orlan Ghekiere is afgestudeerd als jazz drummer aan het conservatorium van Antwerpen. In april 2023 bracht hij zijn debuutalbum Jorre uit, waarin hij de barrière tussen alledaagse geluiden en muziek probeert te verbreken.

Daarnaast speelt hij in verschillende bands en maakt elektronische muziek voor theater -en dansvoorstellingen. Deze elektronische composities zijn een mengeling van field recordings en elektronische improvisaties, herkenbare geluiden krijgen een nieuwe onherkenbare context waardoor een tactiele maar
abstracte ruimte ontstaat.

Mona Thijs

Mona Thijs (1999) behaalde in 2022 een master woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen met het prozaverhaal Schootheuvel, dat werd genomineerd voor de Afstudeerprijs 2022.

Ze schrijft, maakt theater en gaat in haar kunstpraktijk graag het gesprek aan met mensen en locaties. Blueberries leave bruises on the skin, de danstheatervoorstelling die ze samen met Astrid De Haes regisseerde, ging tijdens seizoen ’23-’24 op tour in Vlaanderen.

Compagnie Trespugliese

Het gezelschap Trespugliese bestaat uit de Argentijnse tangodansers Sebastian Ovejero, oorspronkelijk afkomstig uit het noordwesten van Argentinië, en Marie Quilly, die opgroeide in Bretagne.
Na ongeveer tien jaar in Spanje te hebben gewoond, besloten Sebastian en Marie zich in Frankrijk te vestigen terwijl ze hun tournees voortzetten met verschillende muziekgroepen in Spanje en Frankrijk, maar ook in Portugal, Rusland, Israël en Argentinië.
Ze deelden onder meer het podium met gitarist Lakmal Peiris in Madrid of met Proyecto Tamgú tijdens het Granada International Tango Festival (Spanje). Ze hebben La Porteña Tango Trío meerdere malen begeleid op internationale tournees. Ze werkten samen met de alternatieve tangogroep Galeon Tango en met het Théâtre équestre de Bretagne.
Momenteel worden ze opgemerkt op de Franse podia als dansers van het klassieke muziekduo Fortecello en het tangotrio Fortecello Project.

Ze bieden ook verschillende dansshows aan die zijn aangepast aan alle soorten publiek, ruimtes en logistiek, en bieden regelmatig workshops en cursussen aan voor verschillende tangostructuren en festivals in Frankrijk en elders.

Carmela Delgado

Carmela Delgado werd in 1991 in Parijs geboren en studeerde aan het Conservatorium van Gennevilliers en in Argentinië. Ze treedt op in gerenommeerde concert- en operahuizen, waaronder Straatsburg, Mulhouse en Rennes, en speelt tangomuziek zoals “Maria de Buenos Aires” en “MisaTango”. Ze werkt samen met ensembles als L’Orchestre de Bretagne en L’Orchestre Lutetia.

Internationaal trad ze op in Praag met “Maria de Buenos Aires”. In Argentinië werkte ze met muzikanten als Ramiro Gallo en Rudi Flores. Carmela focust op tango en improviseert en speelt kamermuziek in diverse ensembles zoals Cuarteto Lunares en EOS.

Ze onderzoekt Argentijnse folklore en flamenco, werkt samen met haar vader Manuel Delgado, en tourde in 2018 door China met het Franse chanson-ensemble Canaille de Panam. Carmela doceert bandoneon aan het Conservatorium Edgard-Varèse en geeft masterclasses op festivals als Tango de Tarbes en het International Institute for World Music.

Philippe Argenty

Philippe Argenty gaat in 2000 naar de Muziekacademie en verhuist in 2003 naar Parijs om zich op muziek en piano te concentreren. In 2005 begint hij aan het Conservatori Superior de Música van Liceu in Barcelona, waar hij in 2011 afstudeert met een diploma in “Piano Performance” en de hoogste onderscheiding krijgt voor zijn uitvoering van Liszts 2e Pianoconcert.

In 2005 wint hij de 2e prijs op het Grand Concours International de Piano in Parijs. Sinds 2004 treedt hij op in verschillende landen, zowel solo als in kamermuziek. In 2011 gaat hij op tournee met het Barcelona-orkest “ConjuntXXI” en speelt het Liszt 2e Pianoconcert. Hij treedt op bij diverse festivals en speelt in formaties zoals Duo Fortecello en NonStop Tango Trio.

Sinds 2016 organiseert hij festivals en muziekseizoenen, waaronder “Les Clés du Classique” en “Saint Savin Piano & Master Classes Festival”. In 2017 treedt hij toe tot de raad van het Festival Pablo Casals in Prades en is sinds 2008 artistiek manager van Les Clés du Classique. In 2015 is hij jurylid bij de Festival Art Duo in Praag.

Met Anna Mikulska (Duo Fortecello) bracht hij albums uit: “Cello and Piano World Tour” (2015), “Soul of Nations” (2018), en “Chopin: Ange ou Démon?” (2022). Ze tourden door Europa, China en de VS. Met Duo Fortecello werkt hij aan het “Music for All” programma en coacht hij jonge artiesten.

Anna Mikulska

Anna Mikulska-Argenty begon haar muziekstudie op zesjarige leeftijd. In 2005 startte ze aan de Muziekacademie in Krakau en studeerde later aan de Ecole Normale de Musique in Parijs. Ze kreeg advies van bekende cellisten zoals Anner Bylsma en Arto Noras. In 2010 behaalde ze een Master’s degree en een Cello Aptitude Certificate.

Sinds 2005 speelt ze solo met verschillende orkesten, zoals het Symfonieorkest van de Muziekacademie van Krakau en het Young Philharmonic Orchestra. Ze speelde in het Cracow Royal Quartet en vormde in 2011 het Quator Volubilis. Ze trad ook op met Nigel Kennedy’s “Orchestra of Life” en tourde door Europa.

Sinds haar verhuizing naar Frankrijk werkt ze samen met het Limoges and Limousin Orchestra en het orkest van Soirées Lyriques in Sanxay. Ze specialiseerde zich in kamermuziek met formaties zoals Duo Fortecello en Trio Gatti. Haar albums met pianist Philippe Argenty omvatten “Cello and Piano World Tour” (2015), “Soul of Nations” (2018), en “Chopin: Ange ou Démon?” (2022). Ze gingen op tournee in Europa, China en de VS.

Sinds 2015 is ze co-directeur van festivals in Frankrijk en lid van de bestuursraad van het Pablo Casals Festival. Met Duo Fortecello werkt ze aan het “muziek voor iedereen” programma, dat klassieke muziek naar kleine dorpen, ziekenhuizen en scholen brengt. Daarnaast coacht ze jonge artiesten.

Pierre Vopat

Pierre Vopat werd geboren in Luik en studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel bij Shirly Laub en haar assistenten Frédéric d’Ursel en Kerstin Hoelen. Ook kreeg hij de kans om een ​​jaar te studeren bij de beroemde violist Lorenzo Gatto.
Sinds 2014 is hij lid van de Young Belgian Strings en kreeg hij de gelegenheid om meerdere jaren op rij bij het NJO te spelen. Hij speelde ook met het Wiener Jeugdorkest, het Oostenrijkse Jeugdorkest en het Aurora Symphony Orchestra in Stockholm.
Hij is de winnaar van verschillende wedstrijden in België zoals Belfius Classics, Horlait-Dapsens en Maurice Lefranc. Momenteel bouwt Pierre een muzikale carrière op in België, met name binnen verschillende symfonische orkesten, terwijl hij een zeer intense activiteit in de kamermuziek behoudt.

Jungbin Lim

Jungbin Lim werd geboren in Zuid-Korea. In 2009 studeerde ze met grote onderscheiding af aan de Ewha Women’s University in Seoul, waar ze een leerling was van Young Lim Ham en Sun-gyu Kim.
Ze bracht haar passie voor piano tijdens verschillende concerten met het Korean Catholic Symphony and Chamber Orchestra (2009-2013). Daarnaast begeleidde ze het Accel Youth Orchestra, het Goyang Chamber Orchestra en het Pilgrim Choir.
Sinds september 2016 woont Jungbin Lim in België, waar ze studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel, onder leiding van Boyan Vodenitcharov, waarna ze begeleiding en kamermuziek studeerde.
Momenteel combineert ze haar werk aan het Koninklijk Conservatorium Brussel als begeleider van de celloklas en haar passie voor kamermuziek in het Trio Memento.

Álvaro Quintero

Álvaro Quintero werd geboren in Colombia. Hij begon zijn muziekstudie aan het Tolima Conservatorium in zijn geboortestad en vervolgde zijn muzikale opleiding in Venezuela als deel van het beroemde El Sistema-project, waar hij de kans kreeg om in verschillende orkesten te spelen onder leiding van Gustavo Dudamel.
In 2012 begon hij zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel in de klas van Didier Poskin. Vervolgens studeerde hij kamermuziek, wat hem ertoe aanzette om concerten te geven in België en Frankrijk.
Momenteel combineert hij muziekonderwijs als onderdeel van een sociaal-muzikaal project in Brussel met concerten met verschillende ensembles in België, waaronder het Trio Memento.

Marco Mantovani

Marco Mantovani werd in Mantova geboren en studeerde af er aan het conservatorium onder leiding van Antonio Pulleghini met de hoogste cijfers en onderscheidingen. Daarna studeerde hij drie jaar bij Andrea Lucchesini aan “Scuola di Musica di Fiesole”  in Firenze, waar hij cum laude afstudeerde. Hij behaalde zijn Master in ‘Piano Performance’ (2017) en zijn ‘Postgraduate’ diploma (2018), beide met de hoogste onderscheiding, aan het Koninklijk Conservatorium Brussel in de klas van Aleksandar Madzar. In 2017 ontving hij van het Conservatorium de prijs ‘Ingeborg Köberle’ als ‘meest veelbelovende student van het jaar’. Fundamenteel voor zijn artistieke ontwikkeling, zijn ook de adviezen geweest die hij kreeg van de beroemde Portugese pianiste Maria João Pires.

Zijn repertoire reikt van Bach tot Hedendaagse muziek. Zijn passie voor kamermuziek drijft hem ertoe om regelmatig met verschillende musici op te treden en hij is stichtend lid van het “Egmont Chamber Music” ensemble.

Marco Mantovani is assistent-professor piano aan het Koninklijk Conservatorium Brussel, pianoprofessor aan het Conservatoire de Pantin in Parijs en doctoraatsonderzoeker aan het Koninklijk Conservatorium Brussel en de Vrije Universiteit Brussel in het ‘Doctoraat in de Kunsten’.

Evan Buttar

Evan Buttar heeft een gevarieerde en internationale carrière als uitvoerend musicus op zowel de barokcello als de viola da gamba. Hij heeft opgetreden met groepen als het Orkest van de Achttiende Eeuw, Le Concert des Nations, Ensemble Zefiro, PRJCT Amsterdam en Wrocław Baroque Orchestra, en speelt regelmatig met verschillende ensembles, waaronder het Luthers Bach Ensemble, Musica Gloria, Das Neue Mannheimer Orchester en het Butter Quartet, een historisch geïnformeerd strijkkwartet waarvan hij een van de oprichters is. Zijn kamer- en orkestervaringen hebben hem op internationale podia gebracht op talloze festivals, waaronder het Utrecht Early Music Festival, het MA Festival Brugge, Mozartfest Würzburg, Festival Berlioz, Chopin and his Europe Festival, het Innsbruck Festival of Early Music, de Beethoven Academy in Wrocław en de String Quartet Biennale Amsterdam.

Evan begon op jonge leeftijd met muziek maken in Vancouver, Canada. Na het behalen van een bachelordiploma moderne cello aan de Universiteit van Ottawa in 2014, inspireerde zijn fascinatie voor historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijken hem om naar Nederland te verhuizen, waar hij momenteel woont. Daar behaalde hij in 2016 een masterdiploma barokcello bij Jaap ter Linden aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en datzelfde jaar begon hij daar aan een tweede masterstudie op de viola da gamba bij Mieneke van der Velden en Philippe Pierlot, die hij in 2018 afrondde.

Evan bespeelt een barokcello van Jakob Weiss (ca. 1745) die hij genereus in bruikleen heeft gekregen uit de collectie van het Nederlands Muziekinstrumenten Fonds.

Pieter De Praetere

Pieter De Praetere is een Belgische contratenor. Als solist legt hij zich vooral toe op barokmuziek. Daarnaast is hij een veelgevraagde figuur in het muziektheater.

Pieter is geboren in een muzikale familie. Op zijn 10de gaat hij stemvorming volgen bij Pascal Devreese in Ronse. Op zijn 16de trekt hij naar countertenor Steve Dugardin in Antwerpen. Tijdens zijn studies Literatuurwetenschappen aan de Universiteit Gent volgt hij les bij Hilde Coppé. Kort daarna trekt hij naar het Koninklijk Conservatorium Brussel bij Lena Lootens.

Als solist heeft Pieter een stevig repertoire opgebouwd. Zo vertolkt hij solistenrollen in Messiah van Händel, Stabat Mater van Pergolesi, Gloria van Vivaldi en een aanzienlijk aandeel van cantates, motetten en oratoria van J.S. Bach. Hiermee staat hij op binnen- en buitenlandse podia. Pieter zingt o.a. met de orkesten Musica Gloria, Il Gardellino, B’Rock, BachPlus, Apotheosis … Met Beniamino Paganini en Nele Vertommen van ensemble Musica Gloria werkt hij al enkele jaren intens samen. Samen brachten ze al enkele succesvolle Europese tournees tot stand en ook dit seizoen staan zij samen op binnen – en buitenlandse podia en in de opnamestudio.
In 2024 debuteert Pieter in de opera: in de Reaktorhalle in München zingt hij een hoofdrol in de operacreatie ‘Invitation to a Beheading’ van regisseur Maria Chagina en componist Leon Zmelty. Met het festival Midsummer Mozartiade en Orchestre Royal de Wallonie zingt hij de rol van Farnace in Mozarts ‘Mitridate, Re di Ponte’ in Brussel, Mons en Namur.

Naast zijn werk als klassiek zanger is Pieter een veelgevraagd figuur in het Vlaamse theaterlandschap. Met Muziektheater Broder toert hij al jaren door België met poëtische familievoorstellingen met en over klassieke muziek (Franzerl, Babushka, Seaking…)

Beniamino Paganini

Beniamino Paganini (°1994) heeft al van jongs af aan een passie voor oude muziek. Op 16-jarige leeftijd startte hij aan beide Koninklijke Conservatoria van Brussel, later aan de conservatoria van Leuven en Den Haag. Hij ontving zijn masterdiploma’s voor Traverso (2016), Klavecimbel (2017), Maestro al Cembalo (2019) en een bachelordiploma Musicologie (2018), allen met grote onderscheiding. Hij studeerde traverso bij Barthold Kuijken, Frank Theuns en Jan De Winne, renaissance fluit bij Kate Clark en Patrick Beuckels, klavecimbel bij Frédérick Haas, Fabio Bonizzoni, Kris Verhelst en Maestro al Cembalo bij Patrick Ayrton en musicologie aan de KU Leuven waar hij eveneens het diploma Educatieve master Cultuurwetenschappen behaalde.

Daarnaast treedt hij ook op met claviorganum, orgel en blokfluit. Door de Belgische Muziekpers werd hij uitgeroepen tot Jonge Musicus van het jaar 2020 en Klara selecteerde hem in 2021 als één van de Twintigers. Hij behaalde meerdere eerste prijzen en ontving de ‘Sonderpreis der Jury’ op de Internationale Telemann Wedstrijd (2021).

Beniamino is oprichter en, samen met Nele Vertommen, algemene en artistieke leider van het barokensemble Musica Gloria. Met dit ensemble speelt hij een dertigtal concerten per jaar voor organisaties als AMUZ (BE), Bachfest Leipzig (DE), BOZAR (BE), Concertgebouw Brugge (BE), De Bijloke (BE), Klara (BE), Les Festivals de Wallonie (BE), MA Festival (BE), Musica Antica (NL) en Trigonale Festival (AT). Ook realiseerde hij met Musica Gloria reeds talrijke video-opnames en cd’s

Verder werkt hij samen met vele andere ensembles zoals Il Gardellino, Scherzi Musicali, B’Rock en La Petite Bande in concerten en opnames. 

Nele Vertommen

Nele Vertommen (°1999) werd reeds als 5-jarige geboeid door oude muziek. Hier werd haar al duidelijk dat ze deze muziek ook zelf wilde kunnen spelen.

Enkele jaren later startte ze met hobolessen bij Korneel Alsteens. Wanneer ze na 2 jaar spelen ontdekte dat de prachtige hobo-solo’s uit de Mattheüs-Passie eigenlijk voor de barokhobo geschreven werden, ontstond het idee om barokhoboïste te worden.

Op haar 14de begon ze met zelfstudie voor barokhobo, waarna ze zich op 15-jarige leeftijd studente kon noemen aan het Koninklijk Conservatorium Brussel, in de klas van Marcel Ponseele. Na een tussenjaar in Den Haag, ontving ze daar haar bachelordiploma met grote onderscheiding. Terug in België voltooide ze haar masterdiploma, eveneens met grote onderscheiding. Kort na haar afstuderen werd ze geselecteerd door Klara om deel uit te maken van hun reeks “De Twintigers”. Omdat ze ook een grote liefde heeft voor vroeger repertoire, werkt ze sinds enkele jaren ijverig aan haar vaardigheden op vroegere dubbelrietinstrumenten.

Samen met haar partner Beniamino Paganini leidt ze Musica Gloria. Dit ensemble treedt op voor organisaties zoals BOZAR (BE), Trigonale (AT), Bachfest Leipzig (DE), AMUZ (BE), Festivals de Wallonie (BE), SHFestival (CZ), Concertgebouw Brugge (BE), TAM Regensburg (DE) en 30CC (BE) en heeft al verschillende cd’s opgenomen. 

Behalve met Musica Gloria, speelt Nele regelmatig met ensembles als Il Gardellino (BE), A Nocte Temporis (BE), La Chapelle Harmonique (FR), Collegium Marianum (CZ), Gli Angeli Genève (CH), Le Poème Harmonique (FR), Utopia Orchestra (DE) en Concerto Köln (DE).