Menu
OLV Ter Zege op de Zavelkerk, Brussel
8 juli 2022
Met muziek van Händel, Telemann en Bach bracht het Ensemble Bradamante enkele van de grootgewichten van de Barok naar de prachtige OLV op de Zavelkerk in Brussel.
Ik geef het toe, hoewel ik al verschillende keren aan deze kerk was voorbijgewandeld wanneer ik ging windowshoppen op de Zavel of er een overprijsd gebakje ging eten bij Wittamer, ik was er nog nooit binnengeweest. En het is een prachtige kerk, met hoge Gothische gewelven en een fonkelend barok altaar. Soms is het een leuk neveneffect van concerten te bezoeken, dat je enkele mooie plekjes ontdekt. Maar ik was er voor een kort concert van om en bij de 40 minuten en dus zal een uitgebreider bezoek aan deze kerk voor een andere keer zijn.
Aan de inkom werd ik door twee vriendelijke jongedames doorverwezen naar de kassa, waar ik mijn ticket kon kopen. Ik betaalde de 6 euro inkom en kreeg het programmablad, dat meteen dienst deed als toegangsticket, er bij. Dat programmablad bestond uit een dubbelgevouwen A3, met vooraan het programma van het concert en de aankondiging van het volgende concert. Open gevouwen vond ik uitleg over het programma en het ensemble, langs de ene kant in het Frans, langs de andere in het Nederlands. Op de achterkant werden een aantal CD’s aangeprezen en stond, discreet, ook het dankwoord aan iedereen die het festival mogelijk had gemaakt.
Hoewel ik ongeveer een half uur voor de start van het concert ter plekke was, zat de, nochtans niet meteen kleine kerk al behoorlijk vol. Een indicatie, wellicht, van de populariteit van dit zomers muziekfestival. Ik merkte op dat het podium, waar de klavecimbel en de pupiters al op de musici stonden te wachten, in de middenbeuk was opgesteld, voor een orgel en met het altaar links van de artiesten. Ik vond nog een plaatsje met zicht recht op het podium, ideaal voor de foto.
Bij de start van het concert nam fluitiste/hoboïste Rachel Heymans (rechts op de foto) kort de inleiding voor zich. Daarbij merkte ze op dat de samenstelling van elk stuk op het programmablad stond, en vroeg ze het publiek om pas te applaudisseren op het einde van het volledige stuk, en niet na elk onderdeeltje.
Ze vertelde ook dat de Trio Sonate vooral tijdens de barok periode zeer geliefd was, en legde uit dat de cello en de klavecimbel -de basso continuo, dus- in wezen als één stem kon beschouwd worden. Daarbij had het ensemble ook gekozen voor werk in een arrangement dat elke instrument ook individueel benadrukte en tot zijn recht liet komen.
Van Händel/Telemann over Telemann zelf naar Bach vloeide de muziek kundig uit de vingers van de vier dames van het Ensemble Bradamante. Elk stuk werd, zoals gevraagd op het einde, dan ook op een luid applaus ontvangen.
De concerten van het Midis-Minimes festival -en van de Leuvense tegenhanger De Zomer van Sint-Pieter– zijn kort maar krachtig. Een korte pauze in een drukke werkdag, of, zoals ik het zelf gedaan had, een leuke bezigheid tijdens een dagje verlof waarna ik met een goede vriend had afgesproken om tijdens een late lunch rustig bij te praten en misschien zelfs om nieuwe ideeën stilaan tot plannen om te smeden.