Menu
Met concerten op zaterdag en zondag was het eerste weekend van het Allerheiligenverlof er één vol muziek. Het begon met een concert door de zussen Beyer in de Sint-Pieterskerk in Vissenaken, een deelgemeente van Tienen, op zaterdagavond, en eindigde met een cello- en pianorecital ten huize van de pianist Jan Vermeulen.
Voor wie niet van de streek is, Vissenaken is een landelijke gemeente die tijdens de fusies van midden jaren ’70 bij Tienen werd gevoegd. De gemeente heeft twee parochies, getuigen van het feit dat het dorp ook voor de fusies heel wat inwoners telde, én een bijzonder actief verenigingsleven waardoor naam van de coördinerende organisatie “Vissenaken Ons Dorp Leeft” meteen waar wordt. De activiteiten in het dorp zijn van de meest uiteenlopende aard, maar er is ook oog voor klassieke muziek. Het concert “Dances” van de Franse zussen Amandine (viool) en Laurence (piano) Beyer is daar een voorbeeld van. Overigens, de dag ervoor stonden beide zussen nog op het podium bij AMUZ in Antwerpen.
De rode draad door het concert waren enkele composities van Jeroen D’hoe, die de werken speciaal op vraag van Amandine en Laurence schreef. Tussen de werken van Jeroen door, brachten de zussen ook werk van Beethoven, Scarlatescu, Bartók en Tsjaikovski. Het waren niet meteen de “eenvoudigste” werken om ui te voeren (alsof in de muziek ook maar iets écht “eenvoudig” zou mogen genoemd worden) en tijdens de Bagatelle van Scarlatescu liep het even mis. De violiste geraakte even de draad kwijt tussen de wilde noten die de componist op de partituur had gezet en besloot om effe te stoppen en opnieuw te beginnen.
Misschien was dat wat jammer, maar Amandine pakte het met de nodig humor aan, ook wanneer ze in een volgend stuk over de noten van Jeroen struikelde. En misschien geldt in de muziek wel wat ook in zoveel andere aspecten van onze levens geldt: de perfectie schuilt eigenlijk in de “imperfecties” die hun charme aan de uitvoering verlenen en er een uniek karakter aan geven.
Het concert sloot af met 12 variaties op een werk dat aan Mozart wordt toegeschreven: “Ah ! maman vous dirai-je, maman”, bij ons beter gekend als “Kortjakje” of “Twinkle, twinkle, little star” en voor de gelegenheid herdoopt tot “Èrem schoop” (“Arm schaap”, voor wie het Tiens/Vissenaaks dialect niet machtig is). Mozart zelf zou deze afsluiter wellicht wel heel amusant gevonden hebben.
Na enkele (fris)drankjes en nog veel meer interessante babbels, onder meer met Jeroen D’hoe zelf, gingen we voldaan weer terug naar huis. Het was dan bijna middernacht.
De huisconcerten bij pianist Jan Vermeulen hebben altijd wat bijzonders. Je merkt het meteen al bij het binnenkomen aan de hartelijke begroeting en aan de kern van het vaste publiek die je ook bij het vorige huisconcert hebt ontmoet. Het voelt wat aan als een gezellige samenkomst onder vrienden, waarbij muziek uiteraard het gespreksonderwerp is zowel voor als na het concert. En op die manier krijgt het huisconcert wel wat het karakter van een heuse Schubertiade.
Voor het concert dat plaatsvond op 30 oktober was het niet Jan Vermeulen zelf, maar zijn zoon Roeland die aan de piano zat. Samen met cellist François-Emmanuel Douchy loodste hij ons van de vroege 19de naar eerste helft van de 20ste eeuw met werken van Beethoven, Schumann en Prokofiev. Daarbij kon je alleen maar de grootste bewondering koesteren voor de virtuositeit van beide jonge musici, die de “wildste” noten van de componisten vlot afwisselden met zachte tonen die een rustpunt gaven in de vaak stormachtige muziek.
Waar het publiek de musici beloonde met een steeds enthousiaster klinkend applaus, beloonden de musici ons met een “encore” uit één van de composities van Rachmaninoff. Als je weet dat ik voor Rachmaninoff eigenlijk ook wel wat een boontje heb, dan is het duidelijk dat mijn avond niet meer stuk kon.
Zoals dat na de huisconcerten bij Jan Vermeulen nogal gebeurt, volgden na het applaus en de “encore”, die ook op een stevig applaus kon rekenen, nog een hapje en een drankje. De gelegenheid om met de andere gasten een babbel te slaan en onze bewondering voor de artiesten uit te wisselen over een snack, een glaasje wijn of fruitsap en vooral ook om de musici te feliciteren voor hun schitterende prestatie.
Alles bij elkaar maakten beide concerten van het weekend een bijzonder en zeer geslaagd weekend vol met mooie muziek.