Menu
Met een minutenlange staande ovatie was het concert van Hayoung Choi In Hoegaarden een mooi hoogtepunt in het palmares van Klassiek in de Kapel. En ik weet het, we blazen hier wat onze eigen trompet, maar ik moet zeggen dat het applaus voor de artiesten toch ook wel wat de bekroning was voor het werk dat we in de organisatie van dit concert hebben gestoken.
Het was dan ook geen sinecure om dit concert te regelen. Zelfs voor haar opgemerkte deelnamen aan de Koningin Elisabethwedstrijd vorig jaar, was Hayoung Choi al een veel gevraagde artieste en sinds ze de 1ste Laureate van de wedstrijd werd, is dat nog veel meer het geval. Reeds een datum vinden waarop de artieste én in België én nog beschikbaar was voor een optreden, was niet zo evident.
Daarna moesten we op zoek naar een gepaste locatie. Een locatie die voldoende plaats biedt en over een schitterende akoestiek beschikt, maar ook die op de geprikte datum gehuurd kon worden. Gelukkig konden we daarvoor terecht in de Sint-Gorgoniuskerk in Hoegaarden, die niet alleen aan deze verwachtingen voldeed, ze is ook een pareltje van de rococo bouwkunst. Het warme welkom en de enthousiaste medewerking met de kerkraad in Hoegaarden waren een extra kers op de taart.
We speelden met het idee om na het concert een meet-and-greet met Hayoung Choi te organiseren, maar op aanraden van ‘onze’ fotograaf, Frank Emmers, beslisten we om dit te vervangen door een VIP receptie. Daarvoor hadden we niet alleen een locatie nodig, maar ook een caterer. Het Kapittelhuys, gelegen tegenover de kerk, was de perfecte keuze.
Natuurlijk moesten we het concert ook aankondigen, en dat deden we via deze website en de sociale media. De posters en flyers brachten onze vrijwilligster Sabine en wij zelf binnen in diverse handelszaken in Tienen en Hoegaarden, en voor de verdeling van de flyers in Tienen konden we rekenen op de medewerking van de Bergrakkers.
Het vroeg heel wat heen-en-weer gemail en enkele telefoontjes met de manager van Hayoung Choi om alle details verder in orde te krijgen: het programma dat ze, samen met pianist Joachim Carr zou brengen, hoe we transport en eventueel verblijf moesten regelen, als ze specifieke behoeften hadden, enzovoort. Het transport regelden we met luchthaventransportbedrijf AIRwin, en het verblijf bleek uiteindelijk geen probleem te zijn.
De dag van het concert is altijd wel een spannende. En wanneer je een artieste van wereld-niveau uitgenodigd hebt, dan stroomt de adrenaline nog net iets meer, natuurlijk.
Terwijl ik mee reed met AIRwin om Hayoung Choi en Joachim Carr in het Brusselse gaan op te pikken, haalde Conny de drankjes en snacks voor de artiesten op bij Dragon Roast en ging ze verder door naar de kerk, op tijd voor de levering en het stemmen van de piano. Tijdens de repetities bleek dat de stoeltjes van de kerk iets te laag waren voor Hayoung en als amateur-cellist weet ik maar al te goed dat de juiste zit houding voor de cellist cruciaal is. Het is één van de eerste dingen die je leert, zelfs vooraleer je ook maar je eerste noot uit het instrument gehaald hebt, want het is een houding waarin je, met een beperkte bewegingsvrijheid, gedurende het ganse concert zal blijven zitten. Gelukkig werden we uit de nood geholpen door PMS Tenuto, waar we een verstelbaar stoeltje konden oppikken.
Het concert zelf was er één waarbij de artiesten je van het ene kippenvelmoment naar het andere vervoeren, wat met de ‘zwaardere’ 20ste eeuwse klassieke muziek niet zo evident was. Net zoals ze ook gedaan had tijdens de KEW vorig jaar, maakte Hayoung Choi voor dit programma enkele opmerkelijke keuzes waardoor haar virtuositeit, haar beheersing en haar passie samen één schitterend geheel vormden. Een geheel dat het publiek van de eerste tot de laatste seconde van het concert in de ban wist te houden. Geen wonder dus dat Hayoung en Joachim een minutenlange staande ovatie oogstten waarbij ook enkele enthousiast geroepen “Bravo’s” doorheen de kerk klonken. Het publiek werd op haar beurt dan weer beloond met een encore, de 3de beweging van Chopin’s Cello Sonata, qua stijl toch wel heel anders dan het 20ste eeuwse werk en toch paste ook dit stuk mooi in het geheel.
Het concert was ook een ideale gelegenheid om andere klassieke muziekliefhebbers te ontmoeten. Niet alleen de artiesten zelf, maar onder andere ook het gastgezin waar Hayoung verbleef of twee leden van de Servais vzw, die speciaal voor het concert vanuit Halle waren afgezakt. We praatten over muziek in het algemeen, maar vooral over het sublieme concert dat we samen hadden bijgewoond. We spraken onze bewondering uit voor de artiesten, en we kregen ook heel wat hartverwarmende complimenten voor het feit dat we een artieste van topformaat naar Hoegaarden hadden gebracht. Als we in het begin van dit artikel zeiden dat het organiseren van dit concert geen sinecure was, dan maakten het concert zelf en de leuke ontmoetingen al ons werk meer dan de moeite waard.
(*) Alle foto’s: Frank Emmers