Menu
Je moet het weten te vinden, het kleine maar mooie Smetana Museum in Praag. Er zijn weliswaar enkele richtingaanwijzers die je naar het museum leiden, maar als het niet was voor het meer dan levensgrote beeld van de componist op het pleintje langs de rivier, dan loop je er zo aan voorbij. En dan nog. Het beeld zelf staat temidden van de tafeltjes en stoelen van het terras van een café, half verscholen onder een boom.
Onze zoektocht naar het museum tijdens onze uitstap naar Praag eind mei, werd daarenboven nog wat moeilijker gemaakt omdat de vrij discrete ingangsdeur verborgen lag achter de stelling die tegen de muur van het aanpalende café was gezet. En omdat, eens we de deur gevonden hadden, er geen licht door het glas scheen, waardoor het wel leek alsof het museum gesloten was.
Het vraagt dus wel enige volharding om het Smetana museum te bezoeken, maar het is de moeite waard want hoe klein het ook is, dit museum is een juweeltje voor de liefhebbers van klassieke muziek.
Dat het museum wat uit het zicht ligt heeft trouwens ook wel een voordeel, want precies daardoor komt er niet zo veel volk langs en is dat kans groot dat je rustig kan genieten van je bezoek.
Beneden werden we aan de kassa begroet door een sympathieke oude dame, die er wat verrast uit zag toen we binnen kwamen. We betaalden het toegangsticket van 50 kronen per persoon -wat neerkomt op net geen 4 euro voor ons twee tesamen- en gingen langs de trap naar boven.
Daar werden we begroet door een borstbeeld van de componist en twee grote panelen met daarop zijn stamboom. Of eerder, het parenteel van de componist, ttz., zijn afstammelingen tot in de 21ste eeuw. Tja, als je van een nationale held afstamt, is het niet verwonderlijk dat je zelf ook in een museum terecht komt natuurlijk.
Eens binnen in de museum ruimte -één grote kamer die met de elementen van de tentoonstelling- verdeeld is in kleinere secties, werden we begroot door een oudere dame die ons een gidsje in de handen stopte dat ons wegwijs maakte in de tentoongestelde stukken. Die stukken waren enkele schilderijen, o.a. van de ouders van Smetana, partituurbladen, krantenuittreksels en foto’s die het leven en vooral het werk van Smetana illustreerden. We leerden er dat behalve het beroemde “Mà Vlast”, Smetana ook heel wat muziek voor piano, kamerensembles en orkesten componeerde en verschillende Tsjechische opera’s.
In het midden van de zaal was er plaats voor twee piano forte’s, die nog bespeeld werden bij de premières van Smetana’s pianowerken. Rond de piano’s, enkele comfortabele zitbankjes waarop we graag plaats namen nadat we enkele dagen uitgebreid in Praag hadden rondgewandeld.
Het meest opvallende deel van de tentoonstelling, echter, zijn de pupiters waarop kopieën liggen van partituren van enkele van de vele werken van de componist. De pupiters zelf vallen op het eerste zicht wat uit de toon en zijn overduidelijk niet uit de tijd van Smetana zelf. Toch past de uitwerking van de staanders goed bij het werk dat gepresenteerd wordt. En die presentatie is niet alleen maar een partituur waar je doorheen kan bladeren. Na enige hulp van de dame die bij de ingang van de ruimte zit, was duidelijk dat wanneer je met een speciaal dirigentenstokje naar een klein doosje langs de pupiter wijst, je ook het stuk dat op de pupiter gepresenteerd wordt, te horen krijgt. Daarbij was het echter niet altijd even gemakkelijk hoe en waar we precies moesten wijzen, en hebben we sommige pupiters niet aan de praat gekregen, maar toch gaf dit het museum een extra dimensie en genoten we van de verschillende fragmenten die we er beluisterden.
Als afsluiter wandelden we doorheen een zijstukje van de kamer waar wat uitleg werd gegeven over de opnames die er sinds de uitvinding van de fonograaf, van werken van Smetana werden gemaakt.
Alles bij elkaar is het kleine Smetana museum een juweeltje onder de (muzikale) musea waar je rustig kan rondslenteren en kennis kan maken met zowel de componist als met zijn muziek. Een aanrader!