Op stap in Praag

Tijdens het Hemelvaartweekend in 2022 gingen we op stap in het prachtige Praag, op zoek naar Don Giovanni, maar in een historische stad als deze, kan het natuurlijk niet anders dan dat we ook heel wat andere mooie muziek ontdekten.

Al van bij onze aankomst in het hotel, waar we aan de receptie wat moesten wachten omwille van problemen met de computers, vonden we heel wat informatie over verschillende activiteiten en evenementen in de loop van de komende dagen, waaronder heel wat concerten met klassieke muziek. Het was duidelijk dat we keuzes moesten maken!

Bij onze eerste verkenningstocht van de omgeving liepen we al recht op het huis waar Mozart in 1787 enige tijd verbleef. Tegenwoordig is dat huis een restaurant, dat zo te zien al enige tijd dicht was, en een kapsalon met de naam … ‘Amadeus’. 

Er recht tegenover, wat verborgen op de hoek, kijkt een portretbeeld van Franz Liszt bewonderend toe. Het beeld herinnert aan het bezoek van Liszt aan Praag in 1840.

Van daar is het maar een korte wandeling langs een markt die voornamelijk op toeristen is gericht, naar het Estates Theater, het operagebouw waar Don Giovanni in 1787 voor het eerst én gedirigeerd door Mozart zelf. Dat was ook het theater waar wij zelf de volgende avond een -schitterende- uitvoering van deze opera bij zouden wonen, maar hierover vertellen we graag wat meer in één van onze volgende blog artikels.

Op stap in Praag liepen we direct op het huis waar Mozart in 1787 verbleef
Het huis waar Mozart in 1787 verbleef

Een ruim klassiek aanbod ... of toch niet zo ruim

Vlak bij de toren aan de beroemde Karelsbrug die de Oude Stad met de Lage Zijde van Praag verbindt, ontdekten we het Clementinum, een middeleeuws klooster genoemd naar Sint-Clemens, dat door de jezuïeten tot een waar complex werd omgevormd van waaruit zij de her-katholisering van Bohemen dirigeerden. Het complex omvat naast een barok bibliotheek -die we bij een volgende uitstap naar Praag zeker willen bezoeken- ook enkele kerken. Bij twee ervan werden flyers uitgedeeld om de klassieke concerten die er op het programma stonden, aan te kondigen. Jammer genoeg was er weinig verschil tussen beide programma’s en probeerden ze allebei uit te pakken met hoogtepunten uit de Vier Seizoenen van Vivaldi. Alle pogingen van telefooncentrales ten spijt, vinden we de Vier Seizoenen nog steeds een prachtig werk, maar zoals een Belgische oud-politicus ooit zei “Trop is teveel en teveel is trop”. 

Daarenboven probeerde de verkoper aan één van beide kerken net iets te hard om ‘zijn’ programma verkocht te krijgen. Daarbij haalde hij niet alleen aan dat ‘zijn’ kerk groter was dan de andere, maar ook dat enkele dagen eerder de acteur Mel Gibson nog naar een concert in ‘zijn’ kerk was gekomen. Ja, dat vonden we écht wel een heel belangrijk argument, natuurlijk.

Dan toch liever een concert in de Sint-Fransiscus van Assisi kerk, waar niemand minder dan Mozart zelf nog op het historisch orgel uit 1702 gespeeld heeft en waar dat zelfde orgel ook nu nog een centrale rol speelt. 

Op enkele minuten wandelen, en toch wel wat verborgen, vonden we het kleine maar zeer boeiende Smetana museum dat ook het bezoeken meer dan waard is. In één van onze volgende artikels gaan we wat dieper in op dit museum.

Op onze laatste dag in Praag gingen we ook eens een kijkje nemen aan het 19de eeuwse Rudolfinum. Genoemd naar de onfortuinlijke kroonprins Rudolf van Oostenrijk, huisvest dit impressionante gebouw het Tsjechisch Nationaal Orkest. Aangezien we de volgende nacht al om 1u30 uit de veren moesten om onze terugvlucht te halen, zaten een concert in het Rudolfinum en een bezoek aan het Dvořák museum er deze keer niet in. Maar op die manier hebben we we meer dan reden genoeg om het wondermooie Praag nog eens te gaan bezoeken.

Nog enkele foto-impressies