Menu
In de blog artikels over de concerten die we zelf organiseren, gunnen we vaak een blik achter de schermen en dat is voor het concert ‘Canticum Canticorum’ dat Roma Opera Omnia op zaterdag 18 november in de Sint-Gorgoniuskerk in Hoegaarden niet anders. Onze geschiedenis met dit gezelschap gaat al langer terug dan het voorbije concert, en zelfs langer dan dat we concerten in de streek rond Hoegaarden en Tienen organiseren.
We leerden het gezelschap kennen in 2015, wanneer we na veel te vaak uitstellen, eindelijk de knoop doorhakten om ‘de eeuwige stad’ Rome nog eens te bezoeken. En omdat we dergelijke bezoeken graag combineren met één of meerdere concerten, gingen we voor die periode op zoek naar wat interessante concerten. Het zal je wel niet verbazen dat we heel veel keuze hadden, en tussen dat gigantische aanbod viel ons oog op een concert in de Sant’Agnese kathedraal op de beroemde Piazza Navona. Wat ons vooral aantrok was dat het concert niet alleen over muziek zou gaan, maar ook gekoppeld zou worden aan een rondleiding in de kathedraal zelf. In de loop van de daarop volgende jaren bezochten we Rome nog regelmatig, en telkens boekten we één van de andere concerten van Roma Opera Omnia.
Fast forward naar 2019. Wanneer Conny en ik de mogelijkheid kregen om de Kapel van het Oude College in Tienen te huren, aarzelde ik geen seconde! Ik had immers 12 jaar in het OLV College doorgebracht en kende de kapel, met haar schitterende akoestiek, dan ook zeer goed. Het idee om er enkele klassieke concerten te organiseren en zo het klassieke aanbod in Tienen en omstreken te verhogen, werd geboren!
In mijn enthousiasme vertelde ik aan Paola Alonzi, de sopraan van het gezelschap, over onze plannen. Een enthousiasme dat zodanig aanstekelijk bleek, dat ze zelf voorstelde om het openingsconcert van Klassiek in de Kapel te komen doen.
We maakten wat praktische afspraken en op 20 september 2019 was het zo ver: samen met Roma Opera Omnia verwelkomden wij u, de liefhebbers van oude klassieke muziek, op een zeer gesmaakt concert. De minutenlange staande ovatie op het einde van het concert maakte duidelijk dat dit niet onze enige samenwerking met het sympathieke ensemble zou blijven.
Tijdens onze eerste post-corona reis gingen we terug naar Rome. We woonden een concert bij van onze vrienden en spraken met hen af voor een dinner in het zeer aan te raden restaurant Il Picolo Vicolo. Daar vertelde Stefano Sabene, artistiek leider van Roma Opera Omnia, ons dat hij bezig was met een bewerking van Palestrina‘s ‘Canticum Canticorum‘, binnen de interpretatie-ruimte die de componist zelf had voorzien. Daarbij had het het aantal zangers teruggebracht tot twee, een sopraan en een tenor, terwijl de andere partijen gebracht zouden worden op dwarsfluit, renaissance gitaar en een aartsluit.
Intussen was ook duidelijk geworden dat het popup-gebeuren in het Oude College van Tienen ten einde liep. Uiterlijk in september 2022 zou de site gesloten worden. Hoe leuk zou het geweest zijn om nog eens een laatste concert in ‘onze’ Kapel te bengen? En hoe leuk zou het zijn dat dit concert gebracht werd door hetzelfde gezelschap dat de opening had gedaan? We dachten aan een datum eind augustus 2022, in combinatie met het feestelijke afscheid van het College, maar helaas was dit door een aantal omstandigheden niet mogelijk. Uitstel, maar geen afstel, en dus gingen we snel op zoek naar nieuwe mogelijkheden, op een andere datum en een andere locatie.
De nieuwe datum en plaats werden al heel snel vastgelegd en dus konden we beginnen aan de voorbereidingen. Het gezelschap zou in Zaventem toekomen en dus vroeg ik de airport service AirWin om hen van daar naar Hoegaarden te brengen -en ‘s zondags ook weer terug, natuurlijk.
Voor het avondeten de dag voor het concert boekten we bij het nabijgelegen Kapittelhuys waar onze gasten konden genieten van de lekkerste schotels uit de Belgische keuken. En van een goeie Hoegaarden!
De dag van het concert zelf voorzag Street Food het ontbijt, de lunch en het avondeten, terwijl Dragon Roast zorgde voor de koffie, thee, water en frisdranken voor tijdens de repetities. De -uiteraard- Italiaanse wijn voor bij het avondeten na het concert kwam van bij La Picola Cantina en werd door het gezelschap zeer gewaardeerd.
Ook als deel van de voorbereiding zorgden we ervoor dat de gezongen Latijnse teksten en een vertaling in het Nederlands beschikbaar waren voor onze gasten in het publiek. De eerlijkheid gebiedt me echter dat ik geen Latinist ben en dat ik eigenlijk de vertaling in het Italiaans heb gebruikt om de Nederlandse tekst te voorzien. Het was dus een zeer vrije vertaling die we voorzagen.
De ochtend van het concert stelde Stefano ook voor dat iemand de Nederlandse teksten tussen de liederen door zou voorlezen. Ik was maar al te blij dat Conny vrijwilligde om hier voor te zorgen!
Tijdens de repetities keken -of beter, luisterden- Stefano en ik ook na hoe de muziek en de gelezen tekst klonk op verschillende plaatsen in de kerk. Hierdoor wisten we waar de muziek het beste klonk, zonder nagalm en verstaanbaar. We verplaatsten de stoelen naar de zone waar de muziek optimaal klonk, en verschoven de rijen zodat ook het zicht naar het altaar voor iedereen zo goed mogelijk was.
En dan was het zo ver! Het concert dat we al iets meer dan twee jaar aan het plannen waren, kon eindelijk beginnen!
Van de eerste tot de laatste noot was het genieten. De gezongen en instrumentale stukken wisselden elkaar mooi af en ook de teksten die voorgelezen werden droegen -ondanks mijn aanvankelijke bezorgdheid dat ze de flow van het concert zouden verbreken- bij aan de sfeer in de kerk.
Dat ik niet de enige was die genoten heeft van het concept bleek duidelijk aan het applaus dat minutenlang in de kerk weerklonk.
Een applaus dat op haar beurt beloond werd met een encore van het wondermooie ‘Osuletor me‘, waarmee het concert van start was gegaan. Daarna volgden de intussen tradionele chocolaatjes van Fena Pralibel Tienen voor het gezelschap, maar ook voor onze medewerkers -deze keer waren dat Peter en Johnny- en de fotograaf, Hans Stockmans.
Na het concert bleef het publiek nog een tijdje kletsen, zowel met elkaar als met ons en met de artiesten. Dat zegt wel wat over hoezeer ze van het optreden genoten hebben, denk je niet? Daarbij kregen de aartsluit van Lorenzo Sabene en de renaissance gitaar van gitarist en tenor Franco Todde heel wat belangstelling.
Nadat iedereen vertrokken was, ruimden we de kerk nog op. De stoelen mochten we, omwille van een evenement de volgende dag, laten staan zoals we ze gezet hadden, dus dat scheelde wel wat.
De volgende dag nodigden we het gezelschap uit voor een ontbijt bij De Afspraak in Tienen en daarna namen we afscheid, met de belofte dat we snel naar Rome terug zouden keren.
