Menu
Hoe schitterend een concert ook is, hoe getalenteerd de musici ook zijn, in heel wat gevallen mogen concerten wat comfortabeler gemaakt worden. Uiteindelijk is naar een concert gaan een totaal-beleving, en is ook het zitcomfort niet zonder belang.
Toen ik zelf concerten organiseerde in de Kapel van mijn oude school in Tienen, lette ik er steeds op dat de toeschouwers voldoende beenruimte zouden hebben. Niet alleen hield ik er rekening mee dat het niet zo aangenaam is als je met je knieën tegen de rugleuning van de stoel voor je zit, ik vind het ook belangrijk dat toeschouwers naar een vrije stoel in een verder bezette rij kunnen gaan zonder daarbij iedereen op te laten staan. Ik had de luxe -en, het mag gezegd worden, het extra werk- om de stoelen zelf in de Kapel te kunnen zetten. Een luxe, zo ondervond ik meermaals, die je helaas niet in elke zaal hebt.
En ik begrijp het wel, natuurlijk, dat ik met de Kapel van het oude College in mijn stad in een luxe situatie zat. Heel wat zalen zijn een erfenis uit het verleden, toen er aan dingen zoals “comfort” minder aandacht werd besteed. Of de rijen stoelen staan dicht tegen elkaar om zoveel mogelijk volk in de zaal te kunnen laten zitten, want concerten zijn niet gratis en moeten minstens grotendeels op basis van de ticketverkoop betaald worden. Toch is het voor de toeschouwer alles behalve aangenaam wanneer er niet aan het zitcomfort gedacht werd.
Zelf heb ik het verschillende keren ondervonden hoe onaangenaam een gebrek aan zitcomfort is. Zo ging ik -heel lang geleden- eens naar een voorstelling van de opera Flavio van Händel in de Vooruit in Gent. Nu ben ik met mijn 1m76 van gemiddelde lengte voor een man in onze streek, maar ik zat gedurende de voorstelling niet alleen met mijn knieën tegen de rugleuning van de rij voor me, ik kon zelfs mijn voeten niet eens plat op de grond zetten! Misschien dat dit voor een samengebonden Inca mummie nog wel OK was, maar ik was tegen de pauze helemaal geradbraakt! Van de voorstelling genieten, daar was geen sprake van.
In een andere context gingen we iets meer dan 10 jaar geleden in Tongeren naar een show van Alex Agnew (ja, mocht de foto van de Inca mummie hierlangs het nog niet duidelijk gemaakt hebben, ik hou wel van “donkere” humor), en kreeg ik er een déjà-vu wat het gebrek aan zitcomfort betreft want ook daar zaten we met onze knieën in de nek van de mensen voor ons.
Iets beter was de voorstelling van Händel’s Saul in Namen in de zomer van 2019. Een snikhete zomerdag. Plastic stoeltjes waar we tegen aan plakten en die zodanig dicht tegen elkaar stonden dat we ook tegen de mensen langs ons plakten. Gelukkig waren het inderdaad stoeltjes, en konden we onze benen kwijt onder de stoel voor ons. En gelukkig was de uitvoering zodanig schitterend dat we ons ongemak even konden vergeten.
Wie nu denkt dat er de laatste jaren meer aandacht besteed wordt aan zitcomfort en aan mensen met fysieke beperkingen, vergist zich echter. Midden juni waren we in de Schouwburg van Leuven voor het concert van de 1ste, 2de en 3de laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd voor cello 2022. Wat een mooi concert moest worden -en wat de uitvoering betreft was dat absoluut het geval!- werd voor ons, helaas, andermaal een ervaring in mineur. Ook hier ontbrak het aan de nodige beenruimte en zaten we met onze knieën tegen de ruggen van de zetels voor ons. Mijn echtgenote moest ook even worstelen om haar kruk -ze heeft al jaren een probleem met één van haar knieën en moet er binnenkort een nieuwe krijgen- kwijt te geraken. We hadden ook amper beweegruimte. Voor mij een ongemak, voor mijn vrouw een hel. We besloten dan maar om tijdens de pauze te vertrekken en moesten de winnares van de 1ste prijs, Hayoung Choi, dus missen.
Zoals ik eerder zei, ik kan het begrijpen dat het niet altijd evident is om in een zaal ook rekening te houden met het zitcomfort van de toeschouwers, maar het is jammer dat de beleving van een concert hier moet onder lijden, niet alleen voor de toeschouwer maar ook voor de artiesten op het podium wiens werk daardoor minder dreigt gewaardeerd te worden. Uiteindelijk zit je op een vlucht van het door zovelen gehate Ryanair nog comfortabeler dan in sommige concertzalen.