Menu
Het was een veelbewogen en boeiend jaar, 2023. Een jaar dat voor Klassiek in de Kapel enkele weken voor de eerste januari al van start ging, met een zeer gesmaakt kerstconcert.
Na de reorganisatie van Klassiek in de Kapel waren we eigenlijk niet van plan om al in 2022 concerten te organiseren, maar wanneer de Tiense schepen van cultuur ons vroeg om een kerstconcert te organiseren in het kader van Wintermagie, de eindejaarsfeesten van de stad, konden we natuurlijk niet “neen” zeggen. Voor de uitvoering contacteerden we Wouter Dekoninck van het Hildebrandt Consort, die ons meteen een zeer boeiend programma voorstel deed met muziek uit de 17de eeuw.
Aangezien dit concert deel uitmaakte van de Wintermagie-activiteiten, hadden we beperkte keuzes voor de datum en moest het plaatsvinden in de OLV Ten Poelkerk op de Grote Markt. Na grondig overleg kwamen we tot de meest geschikte datum, namelijk 16 december, en konden we het licht op groen zetten voor ons Kerstconcert 2022.
Het concert, met muziek die in het teken stond van de hoop op betere tijden, werd op de koude decemberavond -er lag zelfs wat sneeuw- door het publiek ontvangen met een warm applaus. Hoewel de stadsdiensten zich niet aan de gemaakte afspraken hadden gehouden, konden we ons geen mooiere doorstart inbeelden.
Ondertussen waren we ook in contact gekomen met de Koreaanse celliste Hayoung Choi, die in 2022 de Eerste Laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd werd. Het werd het moeilijkste concert dat we ooit al georganiseerd hadden, maar tegelijkertijd ook één waar we trots op kunnen zijn, want het was blijkbaar al zo een 40 jaar geleden dat er een Eerste Laureaat onze streek aandeed.
Het contact met de manager van Hayoung Choi verliep moeizaam, zodanig zelfs dat we de indruk kregen dat hij, nadat we de datum voor het concert waren overeengekomen, ons helemaal was vergeten. Intussen hadden we de ticketverkoop al gestart, dus dat was effe heel spannend, om het met een British Understatement te zeggen. Verschillende telefoontjes later, waarvan het eerste onze indruk trouwens bevestigde, was het in orde.
Tot de manager enkele dagen voordien liet weten dat wij hem een contract moesten bezorgen. Met andere artiesten is dat steeds andersom gegaan, dus we vonden de vraag een beetje vreemd. Maar goed, we brachten ook dit snel in orde.
Hij liet ons ook weten dat we twee kamers moesten boeken in een hotel vlak bij de luchthaven, één voor Hayoung Choi en één voor Joachim Carr, de pianist die haar tijdens het concert zou begeleiden. Beiden moesten immers de dag erna al terug naar Berlijn vliegen.
Gelukkig hadden we de reflex om een hotel te zoeken dat je tot in de vroege namiddag van het verblijf weer op kon zeggen. De artiesten zelf lieten ons namelijk weten dat ze ook hun (voorlopig) laatste nacht in België door zouden brengen bij het gastgezin waar we hen opgepikt hadden. De manager bleek vooral een stoorzender geweest te zijn.
Ook lokaal stuitten we op een probleem. We vroegen de Tiense kerkraad of we voor dit toch wel bijzondere concert de Sint-Germanuskerk konden huren. We kregen geen enkel antwoord! Zelfs een botte “neen” zou beleefder geweest zijn! En nochtans zou dit concert ook voor het ‘Fiere Tienen’ een opsteker van jewelste geweest zijn.
Gelukkig werden we in Hoegaarden veel hartelijker ontvangen en ondanks alle moeilijkheden, werd het een memorabel concert. Dankuwel Hoegaarden, voor de warme ontvangst en de zeer aangename samenwerking.
Waar het concert met Hayoung Choi het moeilijkste was dat we ooit georganiseerd hadden, was het volgende concert met Musica Gloria precies het tegenovergestelde!
Afspraken met Nele Vertommen en Beniamino Paganini, de bezielende krachten achter het ensemble, zijn steeds duidelijk, concreet en evenwichtig, precies zoals ook wij het wensen. Voeg daarbij het enthousiasme en de passie die het ensemble in de muziek stopt, en je begrijpt meteen waarom Musica Gloria tot één van onze favorieten behoort. Het mag dan ook niet verbazen dat het aan Nele en Beniamino is dat we gevraagd hebben om één van onze andere favorieten in een concert te verwerken: de Chandos Anthems van Händel.
We bekeken samen welke van de 11 anthems deel zouden worden van het concert -alle 11 zou wat lang geduurd hebben- en kwamen daarbij zeer snel op de nummers 10 (Beniamino’s favoriet) en 6 (de onze). Tussen beide vocale werken kwam een instrumentaal interludium, uiteraard ook met muziek van Händel.
Dat we met dit project Nele en Beniamino ook geholpen hebben om één van hun dromen om samen met een eigen vocaal ensemble een groot vocaal werk te brengen, maakte dit concert voor ons nog zoveel beter. Want wat is er mooier dan de mogelijkheid te creëeren dat iemand zijn of haar droom waar kan maken?
O, ja, voor we het vergeten … Als iemand wil weten wat het meest opmerkelijke verzoek is dat we ooit van een artiest kregen in functie van een concert, dan was het bij dit concert, wanneer alt Andrea Gagagvin ons vroeg of we hem een fietspomp konden lenen. Hij was namelijk met de fiets van het station van Tienen naar de Sint-Gorgoniuskerk gekomen, en had daarbij hinder van een plattere band. Gelukkig was er Peter Reynaers, al sinds onze herstart een onvermoeibare steun, die ons uit de nood hielp.
Het voorlaatste concert van dit jaar trok wat minder publiek. Jammer, want pianist Marco Mantovani bracht een indrukwekkende combinatie van muziek van Bach, Schumann en Holliger, verwerkt tot één boeiend geheel.
Voor dit concert kozen we de intiemere sfeer van de betoverende Sint-Rochuskapel, een kapel uit de late 18de eeuw, maar met een veel langere geschiedenis, die oud en nieuw met elkaar integreert, net zoals ook Marco deed wanneer hij een partita van Bach samenbracht met één van de hedendaagse componist Holliger en daarbij het Bluhmenstück van Schuman gebruikte als ‘scharnier’ tussen twee delen van zijn concert.
Je moet het als jonge pianist maar kunnen én durven, trouwens, om de alom vereerde Bach te verweven met een hedendaagse en veel minder gekende Holliger. En dat is precies wat Marco deed tijdens zijn concert. We zagen de piano gebruikt zoals nooit tevoren, op een manier die we ons zelfs nooit zouden voorgesteld hebben en keken en luisterden met ontzag voor de kunde van deze artiest. Het was gewaagd, inderdaad, maar ook zeer geslaagd en de Sint-Rochus kapel in Hoegaarden vulde zich dan ook terecht met een daverend applaus.
Wie ons al van in het begin volgt, weet dat we een bijzondere relatie hebben met de Italiaanse ensemble Roma Opera Omnia. Op 20 september 2019 brachten zij het openingsconcert van Klassiek in de Kapel, toen nog in de Kapel van het Oude College in Tienen. We leerden het ensemble enkele jaren daarvoor tijdens een reis naar Rome kennen en volgen hen sindsdien op de voet.
Het was tijdens onze recentste uitstap naar de Eeuwige Stad dat we afspraken met Paola, Stefano en Lorenzo van Roma Opera Omnia, voor een etentje in een typisch Romeinse maar niet-toeristisch restaurant, Il Piccolo Vicolo. We spraken over Rome, over eten en uiteraard ook over muziek. Stefano vertelde dat hij op dat ogenblik aan het werk was aan een nieuw project, een bewerking van Canticum Canticorum van de late renaissance componist en polyfonist Palestrina. Geheel in de geest van de oorspronkelijke compositie, bewerkte hij deze imposante reeks polyfone motetten, tot een intiem stuk voor sopraan, tenor en instrumentale begeleiding. Of we daarbij onze oren spitsten? Natuurlijk! Wat denk je nu zelf?
We wisten dat het pop-up project in het Oude College, waar Klassiek in de Kapel was ontstaan, ten einde liep, en we hoopten Roma Opera Omnia nog een tweede en laatste keer te kunnen verwelkomen in ‘onze’ oude Kapel, vlak voor de sluiting, maar een noodzakelijke reorganisatie liet ons dit plan herzien.
Uitstel, geen afstel! Want eens de reorganisatie voorbij en we de concert-organisatie opnieuw opnamen, planden we dit concert terug in. Niet meer in ‘onze’ oude Kapel, maar in de Sint-Gorgoniuskerk in Hoegaarden. Ondanks de grootte van deze mooie kerk van midden 18de eeuw, werd het een intiem concert, dat paste bij de sfeer die de muziek ook uitstraalde. Nog voor de repetities aanvingen, stelde Stefano voor om de Nederlandse vertaling van de teksten tussen de muziekstukken door voor te lezen. Dat was even spannend, natuurlijk, maar ook daar dienen de repetities voor en tegen de aanvang van het concert was alles perfect.
En het was ook een leuk weerzien met onze Romeinse vrienden, die we toch al een jaar of twee niet meer hadden ontmoet.
Onze herstart was, zeker in het begin, niet altijd even evident, maar we zetten door en we werden na elk concert beloond met de blije gezichten van de artiesten en het publiek. En dat is de voornaamste reden waarom we concerten blijven organiseren, ook in 2024.
Natuurlijk zou dit allemaal niet mogelijk geweest zijn zonder de hulp van onze financiële en materiële sponsors, de hartelijke samenwerking met de kerkraad van Hoegaarden, onze vrijwilligers, Yingja Fu, Johnny Lassaut, Sabine Moorhem en Peter Reynaers en natuurlijk, jullie allemaal, die onze concerten bijwonen ❤️